Grazyna Chrostowska (Lublin, Polonia, 1921- campo de concentración de Ravensbrück, Alemania, 1942)

 

Piedras

Me gustaba contemplar las piedras,

están desnudas, son simples, como la verdad.

Seres áridos y silenciosos

sin lágrimas, sin amor, sin quejas,

dispersas sobre la vasta, inmensa tierra,

liberadas del deseo, de la esperanza,

libres y tristes

por su inmortalidad.

Libres de todo desencanto,

solas en medio de la nada.

Y eso me dio mucha lástima,

habría llorado entre esas rocas leales

que las brisas hostigan,

las tempestades dejan atrás,

mientras ellas duran,

sin que nadie las domine,

vivían,

y eran el alma del hombre.

versión del francés al castellano, Jonio Gonzalez

Pierres

J'aimais observer des pierres,

Elles sont nues, simples, comme la vérité,

Etres arides et silencieux

Sans larmes,sans amour, sans plainte,

Dispersées sur la vaste terre immense,

Delivrées de desir, liberées d'esperance,

Elles sont libres et semblent attristées

De leur immortalité.

Libres de desenchantement,

Seules au milleu du néant.

Et cela me faisait de la peinr,

J'aurais pleuré parmi ces roches fideles

Que les brises pourchassent,

Le tempetes depassent,

Et elles durent sans casse,

Et qu'au-dessus d'elles il n'y ait personne.

Mais elles vivaient,

Et etaient l'âme de l'homme….

traduccion al frances Nina Iwanska

Kamienie

Lubiłam oglądać kamienie,

Nagie są, proste jak prawda.

Milczące szorstkie istnienia.

Bez łez, miłości – bez skargi...

Rzucone po wielkiej, po szerokiej ziemi...

Wyzbyte pragnień, wolne od nadziei

Stoją niczyje, a smutne...

Od twardej swojej wieczności

Wolne od złudy –

Same pośród nicości.

I było mi czegoś nierozumnie żal,

Że mogłam płakać wśród tych niemych skał,

Że wichry jeno je sieką,

Burze mijają,

A one trwają –

I że nikogo nie ma nad nimi,

Ale one żyły

I były sercem człowieka.